گفتگویی کوتاه با علی محمدی پرستار اورژانس مرکز بهداشتی درمانی امام رضا(ع) و برادر شهید" موسی محمدی قلات بالایی" همزمان با روز شهدا

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بهداشت و درمان صنعت نفت هرمزگان، متن این گفتگو به شرح زیر است:

در ابتدا خودتان را معرفی بفرمایید؟

علی محمدی قلات بالایی هستم. کارشناس پرستاری و کارشناس ارشد روانشناسی، شاغل در اورژانس مرکز بهداشتی درمانی امام رضا(ع) واقع در شهرک مروارید.

در خصوص شهید، از دوران کودکی، تحصیل و روحیات ایشان اگر مطلبی دارید، بفرمایید؟

یک موضوعی که در خصوص زندگی شهدا مطرح هست و شاید باور آن برای همگان کمی مشکل باشد، خاص بودن خیلی از آنان در اجتماع  از نظر اخلاقی و حسن شهرت می باشد.

شهید محمدی در سال 1347 در روستای قلات بالا  از توابع بخش مرکزی شهرستان بندرعباس به دنیا آمد.تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش به اتمام رساندو تحصیلات راهنمایی را در سال سوم نیمه کاره رها نمود و به جهت علاقه مندی به قرآن و اهل بیت وارد حوزه علمیه بندرعباس شد.مهمترین خصوصیت ایشان در دوران کودکی محبت به بچه های کوچکتر از خود، احترام ویژه به افراد سالمند و علاقه مندی به درس و تحصیل علم، توجه ویژه به نماز و روزه از زمان کودکی، اصرار و توجه ویژه به شرکت در نماز جمعه بندرعباس بود

شما به عنوان برادر شهید چه خاطره ای از ایشان دارید؟

در یکی از روزهای سال 1365 در حال ساخت منزل مسکونی برای شهید بودیم که اتفاقا در همان روز تعطیل خود شهید نیز در روستا حضور داشت. با توجه به اینکه به مقداری سیم برق به صورت امانتی و جهت روشنایی موقت نیاز داشتیم و کلید مسجد هم پیشمان بود و همینطور مقداری سیم بلا استفاده هم در مسجد وجود داشت، قصد داشتیم از آن جهت روشنایی موقت استفاده کنیم وقتی شهید بزرگوار متوجه موضوع شد، شدیدا موضع تندی گرفت و ما را از این کار منع کرد.. مطالعه خاطرات طلبه شهید موسی قلات بالایی  کتاب " از قلات بالا تا عرش اعلی" که در خصوص زندگی نامه این شهید بزرگوار است را توصیه می کنم

از هدف و انگیزه شهید در پیرامون جنگ صحبت کنید؟

شهید موسی محمدی اعتقاد قلبی و عملی به حضرت امام خمینی بعنوان ولی فقیه زمان خود داشت و پیروی از دستورات ایشان را واجب می دانست و در خصوص جنگ تحمیلی نیز با توجه به تجاوز دشمن و امرامام مبنی بر واجب کفایی بودن دفاع از کشور ، دوره های آموزشی را در پادگان های نظامی بسیج با موفقیت گذراند. چندین بار درخواست ایشان جهت اعزام به مناطق جنگی کشور بدلیل کمبود روحانی و طلبه در حوزه بندرعباس از سوی مدیر حوزه و امام جمعه وقت بندرعباس رد شد. سرانجام در آذرماه 1365 همراه گردان 425 لشکر محمدرسول الله عازم جبهه های جنگ در خوزستان شد.

ایشان به چه چیزهایی علاقه داشتند؟

شهید علاقه شدیدی به یادگیری مسائل دینی و مذهبی داشت بطوریکه بعضی از روزهای تعطیل که جهت سرکشی به خانواده به روستا می آمد نیز با پای پیاده به روستای همجوار می رفت تا در محضر درسی یکی از ملاهای ساکن در آن روستا مشکلات درسی خود را برطرف نماید.

زمان شهادت چند سال داشتند؟

در سن 18 سالگی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

چه مدتی در جبهه بودند و چند مرتبه رفتند؟

حدود یک ماه در آخرین اعزام در جبهه حضور داشت.

آیا در مدتی که در جبهه بودند، زخمی هم شدند؟

ایشان در شب اول حمله کربلای چهار در جزیره ام الرساس عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن مجروح شد و پس از انتقال به بیمارستان آبادان به شهادت رسید.

شما خبر شهادت ایشان را چگونه دریافت کردید و آن زمان چه احساسی داشتید؟

من در آن زمان در دبیرستان شبانه نمونه شهید بهشتی مشغول تحصیل بودم.حدود غروب آفتاب روز 9 دی ماه 1365 دو نفر از دوستان هم محله ای به دبیرستان مراجعه و درخواست ملاقات با من را داشتند. در ابتدای صحبت گفتند که اخوی زخمی شده و شما باید نزد مادر باشید.با توجه به خوابی که شب قبل دیده بودم یقین داشتم که ایشان شهید شده اند.نزدیکی منزل،صوت قرآن بلندگوی کوچه و ....

سخن آخر اینکه چه انتظاری از مردم و مسئولین دارید و چه پیامی دارید؟

شهدا نیازمند نیستند زیرا آنها با خدای خود معامله کرده اند.رعایت حلال و حرام، حفظ حجاب، انجام واجبات و رسیدگی به نیازمندان از جمله اهداف شهدا بود که باید از آن مراقبت کرد.